Bruce Lipton zegt het mooi.
Hoe vaak ben je deze week gaan kijken naar de zonsondergang?
In zijn oude woonplaats in de Carribean ging de bevolking iedere dag op het strand zitten. In stilte keken ze naar de ondergaande zon. Ze eerden de dag die ze beleefd hadden. Ze eerden het leven dat ze leefden. Ze eerden hun bestaan op deze planeet.
Maar men is te druk. Te druk aan het werk. Te druk met thuis en de kinderen. Te druk met druk zijn.
Hoe is het als je geen blijdschap meer kan voelen? Niet fijn toch?
Maar hoe is het om ’s morgens wakker worden en verbaasd concluderen dat je er nog bent?
Om blij te zijn met al je zintuigen?
Hoe prachtig is het om te zien, hoe mooi om te voelen en hoe lekker om te ruiken?
Het is jouw focus, jouw aandacht die bepaalt hoe je je voelt.
Hoe wil jij je voelen vandaag?
De foto is genomen bij ons nieuwe huisje. Voor het tekenen moesten we naar Hongarije en konden we ook even genieten van de plek die twee maanden later echt de onze zou worden. Begin februari, de ondergaande zon. Wat heb ik daar heerlijk gezeten om de zon te voelen, de rust te ervaren en helemaal bij mezelf te komen.
