Het klassieke beeld van de psychiater is dat we op de sofa gaan liggen en ons verhaal vertellen.
Nu is liggen heerlijk. Het ontspant en je lichaam hoeft niet bezig te zijn met rechtop blijven zitten of met een houding geven. Je kunt gemakkelijker wegzakken in je herinneringen omdat je een toestand opwekt die vergelijkbaar is met dromen. De stofjes in je hersenen maken dat je gemakkelijker in beelden kunt denken.
Maar moet je wel gaan graven in herinneringen? Heb je 20 dure sessies nodig om te herinneren hoe vreselijk het vroeger was en om het al pratende ‘een plekje’ te geven?
Je bent een eindeloos wezen. Maar je hoeft niet eindeloos te graven.
Het gevaar van liggen en eindeloos praten is dat je eindigt met meer problemen dan je ooit had kunnen bedenken. Dat je nog meer moet gaan oplossen om een fijn leven te kunnen gaan leiden. Dat je van de regen in de drup raakt. Van de wal in de sloot.
Je kunt in één sessie je angst onder ogen zien, keren en er nooit meer last van hebben.
Je kunt in één sessie het beeld van vroeger, wat maar niet weg wil gaan, veranderen zodat het je leven niet meer bepaalt.
Je kunt in één sessie dat stemmetje in je geest tot bedaren brengen en op een andere tone of voice laten praten.
Wees een 8. Geen ∞.