“Ik kan er ook niets aan doen, mijn vader deed precies hetzelfde.”

“Ik kan het ook niet helpen, mijn moeder zat me altijd op mijn kop.”

“Ik kan niet anders, mijn ouders straften me altijd.”

“Ik kan niet veranderen want zij hebben het gedaan.”

Dit stemmetje van binnen kennen we allemaal wel op de een of andere manier. In onze opvoeding zit op de een of andere manier opgeslagen dat we onze opvoeding de schuld geven van wat wij nu verkeerd doen. We geven het verleden de schuld van wat ons nu overkomt en we voelen ons hulpeloos.

Het is december 2017. Ik ben in Florida met nog 1500 andere mensen. We staan te springen en te dansen op muziek met het volume van een stevig rockconcert. De trainer roept: “Wie geef jij de schuld?” We wijzen allemaal naar het verleden. We wijzen naar de ander. Ik weet natuurlijk wel dat het niet aan de ander ligt. Ik ben degene die doet wat zij altijd doet. Ik ben degene die het patroon niet aanpakt. Ik ben degene die in de weerstand gaat als iemand iets bekends zegt, zoals “dat moet je doen.” Maar dan komt mijn enorme eye-opener.

We blijven ons focussen op de ander. En de trainer zegt: “Blame effectively.” Geef ze effectief de schuld. Wat houdt dat in? Als zij de oorzaak zijn dat jij je doelen niet bereikt, dan zijn ze ook de oorzaak van alles wat je al wel bereikt hebt. Als zij de schuld krijgen dat jij op de bank hangt, dan zijn ze ook schuldig aan de momenten dat je wel in beweging komt en dingen doet.

Mijn ouders hebben mij altijd gesteund in de dingen die ik wilde gaan doen in mijn leven. Ook al dachten ze af en toe “waar is ze in hemelsnaam mee bezig”, ze waren er voor me. Mijn ouders luisterden naar wat ik te vertellen had. Ze hielpen me financieel als het echt niet lekker liep. Deze kicks kan ik schrijven door alles wat ik meegemaakt heb omdat mijn ouders me vrij lieten om alles mee te maken wat ik wilde ervaren. De groei in de baan die ik 12,5 jaar heb gehad hebben ze altijd toegejuicht. Omdat mijn moeder af en toe vond dat er echt wat moest, kan ik in mijn leven mezelf af en toe een zetje geven om in beweging te komen. Omdat mijn vader goed was in ‘zen’ zitten en puur luisteren, kan ik heel goed waarnemen.

Wat hebben jouw ouders goed gedaan?

Wat gaat goed in jouw leven waar je je ouders de schuld van kan geven? Geef ze eens een keer goed de schuld. Voeg daar vooral de woorden “altijd” en “nooit” aan toe, zoals we ook doen als we ze negatief beschuldigen. Wel zo eerlijk toch?